ดนตรีเพื่อชีวิตเป็นเสียงเพลงแห่งเสรีภาพทำให้เกิดจินตนาการที่หลากหลายในเนื้อหาที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากผู้แต่ง ผู้ขับร้อง ฯลฯ มาสู่ผู้ฟัง จึงเป็นที่นิยมกันมากในหมู่คนมีอายุ คุณลุงคุณป้ารวมไปถึงวัยรุ่นอย่างฉันก็เป็นอีกคนที่ชื่นชอบแนวเพลงนี้มากมันคือเสียงเพลงแห่งจินตนาการสามารถรับรู้อะไรอีกมากมาย ในอีกโลกหนึ่งที่มีแต่เราและเสียงเพลง บางทีฟังเพลงก็จะนึกถึงใครสักคนหรือสถานที่บางแห่งมันเป็นความสุขความเพลิดเพลินที่สามารถจะอยู่กับเราได้ตลอดเวลาหากเปิดมันขึ้นมาฟังและที่สำคัญความเป็นเอกลักษณ์ในเสียงร้องของผู้ขับขานเพลงเพื่อชีวิต เมื่อฉันได้ฟังทีไรมันก็สุขใจเป็นที่สุด พอฟังจังหวะ ฟังเสียงร้อง มันต้องร้องตามไปตลอด มันอยู่ในจิตวิญญาณของตัวฉันเอง เมื่อไม่สบายใจก็ฟัง พอดีใจก็ฟัง เสียงเพลงช่วยฉันได้มาก อีกอย่างผู้ขับขานดนตรีแนวนี้มีอยู่มากมาย ที่โด่งดังและเป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศก็คือ น้าแอ๊ด คาราบาว ไม่มีใครที่ไม่รู้จักวงดนตรีคาราบาวอย่างแน่นอน ยืนยง โอภากุล แอ๊ดคาราบาว
 |
| ยืนยง โอภากุล |
 |
| สุรชัย จันทิมาธร |
 |
| คฑาวุธ ทองไทย |
รวมทั้งฉันเองก็ชอบ อ.ไข่ มาก บทเพลงลึกซึ้งส่วนใหญ่จะเป็นเพลงช้า ฟังสบาย และอีกมากมายที่มีผลงานโดดเด่นเป็นแนวเพื่อชีวิตเตือนใจผู้ฟัง สะท้อนความจริงในสังคม แนวเพลงนี้ได้เข้าหูฉันตั้งแต่เด็กเพราะคุณพ่อชอบฟังเพลงเพื่อชีวิต ฉันได้รู้จักเพลงคาราบาวเมื่อสมัย 5-6 ขวบ และเมื่อคุณพ่อเดินทางไปไหนก็จะเปิดให้ฟังจึงมักจะร้องได้ ฉันได้ยินแนวเพลงนี้ตั้งแต่เด็กจนโตรักในเสียงเพลงเพื่อชีวิต มันทำให้ฉันมีความสุขมากอย่างบอกไม่ถูกพอโตขึ้นฉันได้ไปคอนเสิร์ตในหลายๆที่ที่มีการแสดงดนตรีเพื่อชีวิตและได้ไปพบเจอบรรยากาศของผู้คนที่รักในดนตรีแนวนี้มาร่วมกันร้อง ร่วมกันเต้นไปพร้อมๆกับการดูศิลปินที่ขับขานบทเพลงที่ฉันชอบ มันเป็นบรรยากาศที่ดีมากเลยทีเดียว เมื่อปีที่แล้วฉันได้ไปงานมรดกโลก ณ ห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี ในงานมีศิลปินมากมายมาร่วมกันขับขานบทเพลงเพื่อชีวิต เป็นงานที่ศิลปินมาเพื่อร่วมกันอนุรักษ์ผืนป่าห้วยขาแข้ง ที่พลาดไม่ได้เลยคือ วงคาราบาว จะมาทุกปีและฉันได้มีโอกาสเจอกับน้าแอ๊ด ศิลปินที่ฉันยากใกล้ชิดกับตัวจริง แต่ฉันเองไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ไปถ่ายรูปและพูดคุยเพราะคนในงานเยอะมากและคงจะยากที่จะเข้าถึงตัวน้าแอ๊ดได้ และในที่สุดความฝันของฉันมันช่างเข้าข้างซะเหลือเกิน พี่สาวได้ชวนฉันไปหลังเวทีเพื่อจะขอถ่ายรูปกับน้าแอ๊ด ฉันกล้าๆกลัวๆไม่กล้าขึ้นไปบนเวทีเพื่อขอถ่ายรูปฉันยืนอยู่ข้างล่าง บอกได้คำเดียวว่าตื่นเต้นและดีใจมากในที่สุดความหวังก็เริ่มขึ้นตั้งแต่น้าแอ๊ดให้ขึ้นไปบนเวที ฉัน พี่สาว และเพื่อนๆที่ไปด้วยกันต่างก็ถ่ายรูปกับน้าแอ๊ดกันยกใหญ่ เป็นครั้งแรกที่ได้ถ่ายรูปและพูดคุยกันตัวเป็นๆ มันตื้นตันอยู่ในใจก็ได้แต่ยิ้มและทักทายกันเล็กน้อย เพราะขณที่ไปขอถ่ายรูปน้าพึ่งจะร้องเพลงเสร็จและเปลี่ยนให้น้าเล็ก ร้องต่อ นั่งคุยซักพักน้าแอ๊ดก็ให้ฉันและเพื่อนๆไปเต้นหน้าเวทีในขณะที่น้าเล็ก ร้องเพลงอยู่ ฉันสนุกมากกับคอนเสิร์ตมรดกโลกห้วยขาแข้งครั้งนี้ และคงไม่มีวันลืมมันเด็ดขาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น